Сфатив дека сум тапа ако мрчам, бидејќи сите денес се будат со пеперутки во стомаците и љубов кон сето човештво и ваквите ко мене се само ширачи на негативна енергија. Тоа ми паѓа малку тешко. Веќе пишував дека сум за живот, а не соживот и дека толеранција е срање ствар и дека војната ни се смешка и мора да реагираме.
Затоа, чувствувам огромна потреба да си кажам шо имам уште пред овој марш (онака, бар за мене, бидејќи кога ќе си ја напишам мислата подобро си ја разбирам).
***
Прво, што се случи за да дојде до ова? Тепачките се случија? Ама тепачки имаше и многу одамна, само да, добро е што конечно се изреагира. Ама зошто се изреагира баш сега?
Второ, се сеќавам на Стоп за полициска бруталност. Се затвораа ФБ-групи, притисоци од сите страни, реакции од јавноста имаше, но беше толку сиромашка поддршката. Поддржувачите од елитата, интелектуалците, професорите, јавните фаци: ако поддржуваа, ќе напишеа по некоја колумна, коментар во медиум и тоа беше тоа.
Трето, маршот е заштитен од МВР.
***
Ок, гледам и позитивни и негативни страни, многу нешта ми се видливи, само, дали сум во право?
Ете, се радувам, ќе се јави некоја совест кај луѓето. Веќе се јавува, но симпатичноста на настанот ќе повика уште и уште народ. Пропагандава е една од најпозитивните на кои сум наишла последно време, камо да има влијание врз што повеќе млади и стари.
Кога растев, ја имав и онаа хипи фаза и многу сакав со љубов да спречам омраза. А, луѓе, тоа треба да се чува. На ланските протести најдобар момент ми беше кога седевме пред Влада и високо над главите држевме цвеќиња. Значи вистина беше добро! Само, некако... на големо се сереше да се прибереме дома. И сега, не е во ред ова денес што ќе следи да го доживувам како голем проект (поддржан на сите начини: владините и невладините дадоа зелено светло и кураж да шетаме по улици).
Сета јавност, безгранично се нафати да покаже колку е важно да постоиме такви какви што сме, да се сакаме и почитуваме, да бидеме подобри луѓе, неважно како се викаме и презиваме. Браво за тоа.
Но, негативните страни, ете нема да ги посочувам како што планирав, што знам јас, сепак сум премала.
Но ќе играат егозентризми. Не лажете дека не сте егоцентрици! Секој е таков. И јас и ти што читаш и тој што нема да прочита. Се плашам дека сите тие организатори ќе се изедат меѓу себе кој е поважен и кој прв почна со љубов. Се молам да грешам тука, ама тоа ми иде во главата.
Потоа, ова е ко проект на невладина? За еден проект, сите знаеме, треба амин, пари и се очекува нешто. Даде зелено светло се’ што е владино и невладино и смееме да се шетаме по улици? Абе кај бевте лани?? Сам по сам се м’кневме по дождој, се објаснувавме по дома колку се важни протестите, дека никој нема да не повреди, дека сме искрени, дека сме чесни. Се дом’кнавме до негде. Ете се деси.
Сега Европа се налути што сме нетолерантни едни спрема други тука кај нас, тука во нашата убава, мала, нежна држава. Телевизии, напред со камерите! Денес Европа и светот ќе видат како ние сите живееме сложно и сакаме мир и СОживот.
А од утре Македонија уште ќе плаче од национализам.
Што да направиме потоа?
И шо е со МВР? Еве, ако денес одам со транспарент на кој ќе пишува: Уа за Македонците во МВР што се справуваат со Албанци и за Албанците во МВР кои се справуваат со Македонци, ќе ми го одземат ли транспарентот бидејќи не им е по мерак?
Или Уа за поделеноста и неспособноста на МВР? Или од кога е МВР на страната на граѓаните?
Абе, шо знам јас, може само лупам. Ни мислата не ми тече како што мислев дека ќе протече. Може само требаше да порачам: да не живееме повеќе во паралелни светови со другите верски и етнички заедници во Македонија. Образованието и системот да си го стават прстот на глава. Високата политика да се потчукне малку од скапите бироа по канцелариите и да си ги смири страстите. Родителите да си ги превоспитаат децата, земајки предвид дека не ќотекот по улици, ами родителскиот ќотек е излезен од рајот. Толку.
Мир и љубов, секој ден. Не само по маршови.
убаво напишано..
ReplyDelete