Ноам Чомски - "10 стратегии за манипулација" од страна на медиумите.

1. Стратегија на одвлекување на вниманието

Суштински елемент на социјалната контрола е стратегијата на одвлекување на вниманието. Преку техниката“ Flood ”, или поплавување на јавноста со тривијални информации, нејзиното внимание се пренасочува од проблемите и значајните промени одлучени од страна на политичките и економските елити.
Стратегија на одвраќање исто така е од суштинско значење за да се спречи јавниот интерес во основните знаења од областа на науката, економијата, психологијата и кибернетика.
"Чувајте го народот зафатен, зафатен, зафатен, без време да се мисли; назад на фармата со другите животни" (Цитирано во текстот “ Silent Weapons for Quiet Wars”).





2. Создавање проблеми и нудење решенија.


Овој метод исто така е наречен и "Проблем-реакција-решение." Значи, се создава проблем, "ситуација" која предизвикува некакви реакции кај народот, така што тој мора да ги прифати понудените решенијата како единствени постоечки мерки.
На пример: се интензивира насилството по градовите, или се организираат крвави напади, така што јавноста сама се повикува на постоечките политики за безбедност, кои ја репресираат слободата и на самиот народ. Или: се создава економска криза, па мора да се прифати како нужно зло повлекувањето на социјалните права и кратењето на средства од јавните услуги.


3. Стратегијата на постепено наметнување.

За да се направи прифатлива некоја неприфатлива мерка, на тоа се работи постепено, капка по капка, неколку последователни години. На тој начин, новите радикални социо-економски услови (неолиберализмот), беа почнале да се наметнуваат во текот на 1980-тите и 1990-тите: “минимална држава“, приватизација, несигурност, флексибилност, масовна невработеност, плати кои не обезбедуваат пристојни приходи: многу промени кои би довеле до револуција ако биле применети одеднаш.


4. Стратегијата на одложување.

Друг начин да се прифати неприфатлива одлука е да се претстави како "болна и неопходна", придобивање на јавно одобрување на дадената ситуација во тој момент, за да се обезбеди идна примена. Полесно е да се прифати идна жртва, отколку моментална жртва. Прво, бидејќи мерката не е веднаш применета, потоа, бидејќи јавноста, масите секогаш имаат тенденција наивно да очекуваат “подобро утре” и дека ваквата жртва може да биде избегната. Ова и’ дава повеќе време на јавноста да се навикне на промената и резигнирано да ја прифати кога ќе дојде време за тоа.


5. Обраќање кон јавноста како кон мало дете.

Повеќето реклами, наменети за широката јавност, се користат со дискурс, аргументи и знаци со особено детска интонација, како гледачите да се ранливи суштества на многу рана возраст или ментално нестабилни. Колку повеќе се обидуваат да го измамат гледачот, толку повеќе се користат со детскиот тон. Зошто?
"Ако се однесуваш со еден човек како да има 12 години или помалку, тогаш, поради автосугестија, тоа лице има тенденција да одговори или да реагира, без многу размислување, како да има 12 години или помалку (види "Silent Weapons for quiet wars").


6. Повикај се на емоционалните аспекти наместо на критичка мисла.

Искористете ја емоционалната реакција како класична техника да предизвикате краток прекин на рационалното размислување и на смислата за критичко анализирање на поединецот. Дотолку повеќе, целењето кон емоциите ги отвора вратите на несвесното за всадување или калемење идеи, желби, стравови и сомнежи, пориви, или наметнато однесување...



7. Поттикнувај незнаење и медиокритети

Осигурај се дека јавноста е неспособна да ги разбере технологиите и методите за контрола и поробување. “Квалитетот на образованието наменето за ниските социјални класи треба да биде што посиромашно и медиокритетско, така што разликата на необразованоста помеѓу ниската и високата класа ќе остане невозможна да се надмине”.
(види: 'Silent Weapons for Quiet Wars).


8. Охрабри ги луѓето да бидат медиокритети

Промовирај и’ на јавноста дека е во мода да се биде глупав, вулгарен и необразован.


9. Предизвикај самообвинување.

Направи  секој поединец да верува дека тој/таа е виновникот за сопствената несреќа: поради неуспехот на својата интелигенција, своите способности, или своите напори. Така, наместо да се бунтува против економскиот систем, индивидуата се девалвира и се обвинува себеси, што генерира депресивна состојба, со цел да се создаде ситуација на недостаток на акција, а без акција, не постои револуција!


10. Разбери го инивидуалецет подобро отколку што тој се разбира себеси.

Во текот на изминатите 50 години, невиден напредок на науката создаде растечка разлика во знаењето помеѓу јавноста и оние кои работат за влаедеачките елити. Со биологијата, невробиологијата и применетата психологија, “системот” се здоби со ценети знаења за човекот, како физички, така и психолошки. Системот стана многу подобар во познавање на обичниот народ, отколку што тој се познава самиот. Ова значи дека во повеќето случаи, системот има голема моќ над индивидуите, отколку што индивидуите имаат врз себеси.